Het raam
Rondkijkend in mijn atelier op een stralende zomerdag vallen allereerst de
indrukwekkende kerkramen met hun boogvormen op waardoorheen het licht naar
binnen stroomt. Daarnaast hangen pastelkleurige doeken met rechthoekige, zwevende vormen in geel, roze en oranje. Ze lijken te zweven in een grotere ruimte achter deze vorm. Alsof je achter het raam in een oneindige ruimte belandt. Het raam werkt als ankerpunt doordat het een deel van de werkelijkheid selecteert.
Door de transparante wijze van schilderen, laag over laag met zeer dunne acrylverf, met spons, vingers of kwast, lijkt het oppervlak ontvankelijk voor kleur en intensiteit van het licht. Afhankelijk van het weer valt er de ene dag helder licht de werkplaats binnen en de andere dag mat grijs. Het lijkt alsof de kleuren van het doek veranderen naar gelang de dag of het tijdstip. De schilderijen gaan vibreren in het licht of lijken – als het erg grijs weer is – te verbleken.
En dan verandert niet alleen het schilderij al naar gelang het licht, ook gevoelens en gedachtes van de beschouwer spelen een rol. Er is niet maar één manier van zien. Soms lijkt de ruimte achter het raam beangstigend groot, andere keren werkt het bevrijdend. Het raam lokt om dichterbij te komen of stoot soms af.
Deze dynamiek ontvouwt zich in de tijd en maakt het beleven van een schilderij
spannend.
Annemiek de Jong
14 juli 2023
Jukwerd